Op 27 maart 2020 publiceert The Guardian een artikel getiteld ‘We are all Edward Hopper paintings now’, waarin auteur Jonathan Jones reflecteert op de actualiteit van Hopper’s visie op het moderne leven. Ook het werk van kunstenaar José Manuel Ballester (1960) ondervindt hernieuwde aandacht. De Spaanse kunstenaar herschept sinds enkele jaren klassieke schilderijen zoals Goya’s The Third of May 1808, Vermeer’s The Allegory of Painting en Botticelli’s The Birth of Venus, behalve dat hij één centraal aspect weglaat: mensen.
Niet alleen het kunstwerk wordt in het licht van de afgelopen maanden opnieuw bekeken en begrepen. De navelstarende thuiszitter lijkt regelmatig uiting te willen geven aan de onzekere situatie via het kunstwerk. Sinds maart verschijnen talloze posts op social media van mensen die scènes uit beroemde schilderijen en foto’s imiteren. Zo bespreekt TIME het account van de Italiaanse Chiara Grilli, waar zij onder de naam ‘Quarantinart’ onder meer Hopper’s Morning Sun en Meisje met de parel van Vermeer naspeelt.
Deze werken en beelden belichamen bepaalde gevoelens en gedachten, en hun representatieve functie zet de toeschouwer aan tot een denken over die gevoelens en gedachten. Hoewel dit verbeeldingsperspectief op de nieuwe alledaagsheid populair is geworden de afgelopen maanden, kan de toeschouwer zich tijdens KunstRAI 2021 verblijden met kunstenaars die onze gedachten terugbrengen bij het unieke karakter van hun werk: de gedrevenheid om de verbeelding anders te gebruiken en het actuele te transformeren. Door een ander taal- en beeldspel te creëren ontstaat binnen het kunstwerk een bepaalde speelruimte, die door de toeschouwer zelf ingevuld kan worden.
Zo’n speelruimte bestaat zeker in het werk van Romee van Oers (1993, Galerie Franzis Engels), waarin de toeschouwer constant geconfronteerd wordt met de suggestie dat er iets te gebeuren staat. De ruimtelijke illusie in haar schilderijen creëren een bijna voelbare spanning, alsof de kijker zich in een onbegrensde ruimte begeeft waar alles op ieder moment kan veranderen.
In het werk van Cole Morgan (1950, Contempo Galerie) lijkt het speelveld in eerste instantie eindeloos. Wie goed kijkt, kan op ontdekkingsreis binnen de kleuren, teksten en lijnen alsof het werk een raadsel is dat opgelost kan worden. Op zoek naar de onderliggende betekenis van die elementen, zal de toeschouwer echter tot de conclusie kunnen komen dat het spel hem of haar in een doodlopende straat heeft geleid.
KunstRAI 2021 wordt een bijzondere editie in een bijzonder jaar. Wij wensen u veel interessante ontmoetingen en ontdekkingsreizen.