Sjef Voets heeft geen sterke voorkeur voor het ene materiaal boven het andere. Met behulp van de juiste techniek moet het mogelijk zijn om de dingen die hij heeft gezien, gehoord, gelezen of meegemaakt in een bepaald materiaal op te zetten. Het idee dat hij heeft, is gericht op het materiaal, terwijl de wijzigingen die hij in het materiaal aanbrengt, terug zijn gericht op een idee. Hij test zijn ideeën en materialen, om te zien of ze de expressiviteit projecteren die hij van een sculptuur eist.
Zijn sculpturen zijn een uitloper van zijn persoonlijkheid, maar in de uiteindelijke vorm van de sculptuur wil hij dat die emotionele kwaliteit de strikt persoonlijke elementen overstijgt. In die zin heeft een goede sculptuur zijn schepper niet meer nodig. Alleen dan wordt een werk van hem een autonoom object.
